باور بفرمایید یکی از دلمشغولی‌های ما در دوران قبل از تولد این بود که هر وقت باد می‌وزید یا جایی را که می‌دیدیم توفانی در راه است، نگاه می‌کردیم و اتفاقا خودمان را هم به دست باد یا توفان می‌دادیم. 

باور بفرمایید وقتی دیروز شنیدیم دولت می‌خواهد یارانه کسانی را که ماشین یا همان خودرویشان 200میلیون تومان قیمت دارد، قطع کند، داشتیم از تعجب و شگفتی و بهت و حیرت می‌رفتیم زیر زمین یا زیر آسمان یا بالای کهکشان‌ها.

باور بفرمایید دیشب ناخودآگاه نشسته بودیم که دیدیم ناخودآگاه‌تر ناگهان بچه‌جان آمد توی اتاق، تو گویی که مثل یک زله چندین ریشتری ما را از جایمان پراند. کلا عادت ایشان از قبل از دوران تولدش هم این‌جوری بود.

 باور بفرمایید ما همیشه باور داشتیم که مدیران خیلی خوبی داریم، آنقدر خوب که دوست داریم همین‌جوری در سال 1500شمسی هم پشت تریبون بروند و با عمر 200-330ساله مصادیق رفاه و آسایش را همین‌جوری که الآن دارند فراهم می‌کنند، فراهم کنند.

باور بفرمایید بعضی وقت‌ها به خودمان نهیب می‌زنیم، نهیب سخت و جاندار، به صورتی که خودمان با همان نهیب‌مان یک جوری از جایمان می‌پریم که اگر در منزل باشیم،‌ علیاحضرت همسربانوی گرامی ما ناگهان دست به دعا می‌شوند، به این گمان که ما یا سر به هوا شدیم یا آنکه هوایی توی سرمان رفته است که چنین از جای‌مان پریدیم.